Voor een knus en divers publiek speelden we onze voorstelling over Dirk en zijn vogel. We hadden er veel plezier in en dat was gelukkig te merken ook! Miru beet het spits af met de klassieker “Dirk”, gevolgd door de vogeltelefoon. Daarna rapte pa “Kip Hop” en legde onder applaus de hoorn op de haak. “Daar heb ik dus helemaal niks aan”, zei Dirk na het horen van die rare zelfbewuste kip. Zijn vogel was uit zijn kooitje ontsnapt.
Het avontuur was bizar en ‘random’: de vogel raakte in Parijs verzeild en ontmoette daar een Pantoffeldraak die het niet kon laten vuur te spuwen en zo alles in de fik zette. Dirk ontmoette pratend fruit, haastige kabouters en Bella Sjouw, een boom van een vrouw die hem hielp zijn zware rugzak te dragen.
Na de pauze deden we Spoken Word (die met het spookje), en zongen we luidkeels een morbide carnavalskraker, een liedje over een haai met een tand door zijn lip en Johnny de Sukkel. We moesten de show natuurlijk afsluiten met de Hip hop-koala, twaalf minuten lang 🙂
